Para Nedir?

Ekonomi parayı nasıl yaratıyor ve gerçek değeri nedir – finansal piyasaların nasıl işlediğini anlamak için mutlaka okunması gereken bir kitap.

Para gerçekten nedir? Bu soruya cevap vermek birçok kişinin beklediğinden daha karmaşıktır. Burada, paranın özünü ve merkez bankaları ile ticari bankaların para yaratma sürecinde oynadıkları rolü inceliyoruz.

Taşlar ve deniz kabuklarından modern banknotlara, Paranın Tarihi‘nde paranın evrimini okuyun: Takastan Para Birimine.

Paranın Üç İşlevi

Önemli bir hususla başlayalım: Para ne için kullanılır?

Genel olarak paranın üç işlevi vardır:

• ‘Satın alma gücünün’ (mal ve hizmet satın alma kabiliyeti) bugünden gelecekteki bir tarihe aktarılmasını sağlayan bir değer deposu.
• Ödeme yapmak için kullanılan bir değişim aracı.
• Satışa sunulan herhangi bir ürünün değerini ölçmek için kullanılan bir hesap birimi.

Bazı senaryolarda, belirli varlıklar bir değer saklama aracı olarak hareket eder, ancak bir değişim aracı veya hesap birimi olarak hareket etmez (örneğin, altın; bazılarının gördüğü gibi Bitcoin); veya bir değişim aracı olarak hareket eder, ancak bir hesap birimi olarak hareket etmez (örneğin, satın alma altcoinler ile USDT – doğrudan işlem çiftinin mevcut olmadığı yerlerde – ve BTC’yi ara işlem çifti olarak kullanarak).

Paranın işlevlerinin aşağıdaki şekilde gösterildiği gibi bir hiyerarşi içinde işlediği düşünülebilir:

İnsanların değer deposu olarak gördükleri birçok varlık vardır – örneğin evler – değişim aracı olarak kullanılmazlar. Karşılaştırma yapmak gerekirse, bir varlık ancak en az iki kişi (bir işlemin tarafları olarak) en azından geçici olarak bir değer deposu olarak davranmaya hazırsa bir değişim aracı olarak hareket edebilir.

Son olarak, bir varlığın hesap birimi olarak kabul edilebilmesi için – en azından prensipte – birden fazla kişi arasındaki çeşitli işlemlerde değişim aracı olarak kullanılabilmesi gerekir. Bu nedenle, toplumda bir koordinasyon biçimini temsil eder. Bu nedenle bazı ekonomistler hesap birimi olarak işlem görmesini paranın en önemli özelliği olarak görmektedir. Gerçekten de, para politikasının belirleyici bir özelliğinin merkez bankalarının hesap birimi üzerindeki kontrolünde yattığı yaygın olarak tartışılmaktadır.

Para Yaratma

Bugün dolaşımda olan paranın çoğu, kısmi rezerv bankacılığı sistemi olarak bilinen bir sistemde bankaların müşteri mevduatlarını ödünç vermesiyle yaratılmıştır. Örnek olarak: Birisi bir bankaya 100 dolar yatırdığında, banka genellikle faiz kazanmak için bu parayı ödünç verir. Ancak, para çekme talebi durumunda belirli bir miktarın elde tutulması gerektiğinden, 100 $’ın tamamını ödünç vermeyebilir. Öte yandan, tutarın tamamını elinde tutması gerekmez; aksi takdirde hiç borç veremez.

Genel olarak, para otoriteleri bankalara rezerv zorunluluğu getirir: Bir bankadaki her bir dolarlık mevduat için belirli bir yüzde rezerv olarak tutulmalıdır. Bu yüzde, zorunlu karşılık oranı olarak adlandırılır ve ülkeler arasında büyük farklılıklar gösterir.

Şimdi de para yaratma sürecine geçelim. Basit tutmak için, zorunlu karşılık oranının %10 olduğunu ve bankanın herhangi bir fazla rezerv tutmadığını varsayıyoruz. Böylece, 100 $’lık mevduat için banka 10 $ rezervde tutar ve 90 $ kredi verir. Bu 90 dolar ekonomi içinde yol alır ve sonunda başka bir bankaya yatırılır. Bu 90 doların 9 doları rezervlerde tutulmakta, 81 doları ise ödünç verilmektedir. Bu süreç, ödünç verilecek başka bir şey kalmayıncaya kadar tekrarlanır.

Adım adım para yaratma süreci .

İlk başta, bu ekonomide sadece orijinal 100 $ bulunmaktadır. Ardından, ilk kredi ek 90 $ ve ikinci kredi ek 81 $ yaratır. Süreç tekrarlandıkça, sonunda 90 $ + 81 $ + 72,90 $ + … = 90 $ / 0,1 = 900 $ yaratılır.

Dolayısıyla, bu ekonomide şu anda 1.000 dolarlık varlık mevcuttur; bunun 100 doları başlangıçta nakittir ve 900 doları borçtan yaratılmıştır. Eşdeğer olarak, toplam 1.000 $ mevduat artık bankacılık sistemindedir. Bu nedenle mevcut paranın çoğu kısmi rezerv bankacılığı yoluyla verilen kredilerden gelmektedir.

İşte adım adım sürecin tamamı:

Çarpan kavramı ile bakıldığında, eğer x zorunlu karşılık oranı ise, 1/x basit mevduat çarpanıdır. Bankacılık sektörü tarafından alınan 1 dolarlık mevduattan kaynaklanan maksimum mevduatı ifade eder. Bizim durumumuzda bu çarpan 1/10% = 10’dur. Bankacılık sektörüne 100 $ enjekte edilmesi, toplam 100 * 10 = 1.000 $ mevduata yol açar. Temel olarak para çarpanının basitleştirilmiş bir versiyonudur ve dolaşımdaki para ve fazla rezervlerin varlığı gibi daha fazla faktörü dahil ederek çarpan etkisini ölçer.

Neden kredi ve borç yoluyla para ‘yaratıyoruz’?

Bu para yaratma süreci ekonomi için hayati önem taşımaktadır. Bankalar refah dönemlerinde borç vermeye istekli olduklarında, kredi genişlemesi ve ekonomiye para enjeksiyonu görürüz. Resesyon sırasında bankalar kendilerini temerrütlerden korumak için daha az kredi vermeye yönelir, bu da kredi daralmasına ve para arzında azalmaya neden olur.

Bankaların kredi verme istekliliğini etkileyen, dünyanın dört bir yanındaki merkez bankaları ve hükümetler tarafından bu doğal kredi genişleme ve daralma döngüsüne karşı koymak için kullanılan konjonktür karşıtı para ve maliye politikalarıdır. Aşırı büyüme dönemlerinde, merkez bankaları faiz oranlarını ve zorunlu karşılık oranlarını yükselterek para arzını daraltmayı amaçlar (ve durgunluk olduğunda tam tersi olur).

Bununla birlikte, zorunlu karşılık oranının para yaratma etkisini kontrol etmede daha az önemli olduğunu belirtmek gerekir. 2008’deki küresel mali krizden bu yana, ABD merkez bankası Federal Rezerv Sistemi, faiz oranlarını manipüle etme stratejisinin bir parçası olarak bankalar tarafından tutulan rezervlere faiz ödemeye başlamıştır. ABD’deki bankalar o zamandan bu yana büyük miktarlarda fazla rezerv biriktirdi. Ayrıca, bankalar kredi verirken belirli miktarlarda sermaye tutmalarını gerektiren diğer bankacılık düzenlemeleri tarafından kısıtlanma eğilimindedir, bu nedenle normalde zorunlu karşılıklardan daha fazla rezerv tutarlar.

Mart 2020’de Federal Rezerv bankalar için zorunlu karşılık oranını kaldırdı, yani bankaların kredi verirken hiç rezerv para tutmamaları mümkün hale geldi. Çarpan kavramı uygulandığında, yaratılan maksimum para miktarı, teorik olarak, oran sıfıra yaklaştıkça sonsuza gider. Ancak pratikte bu hiçbir zaman gerçekleşmez. Başka bir deyişle, para yaratma süreci diğer parasal girişimler, sermaye gereksinimleri ve bankacılık sisteminin risk toleransı ile sınırlıdır.

Para Hiyerarşisi

Para hiyerarşisi, Boston Üniversitesi’nde Ekonomi Profesörü olan Perry Mehrling tarafından ortaya atılan bir kavramdır.

İlk olarak, para ve kredi arasında ayrım yapılmalıdır: Para nihai ödeme aracıdır, kredi ise para ödeme vaadi veya nihai ödemeyi geciktirme aracıdır.

Bir kişi bankaya para yatırdığında, bu bir kredidir. Banka mevduatı yalnızca bankanın defterinde bir bakiye olarak bulunur ve banka mevduat sahibine geri ödeme yapacağını taahhüt eder. Bankadan gelen bir ‘sana borçluyum’ (IOU).

Yukarıdaki para yaratma sürecinden biliyoruz ki – bir kredi olmayan orijinal para yatırımı (100 $) hariç – yaratılan tüm para, borç sahiplerinden ve onlarla ilişkili bankalardan gelen bir IOU zinciridir. Farklı para biçimleri doğası gereği hiyerarşiktir; en üstte fiziksel banknotlar ve ne kadar likit ve riskli olduklarına bağlı olarak diğer mevduat biçimleri sırayla daha alttadır.

Paranızı bir bankaya yatırmanın riskleri.

Bir kişi bir bankaya mevduat yatırdığında, bankanın likidite ve kredi risklerini üstlenir. Bankanın temerrüde düşmesi halinde her şeyinizi kaybetmeniz mümkündür. Banka mevduatları normalde mevduat sigortası kapsamında olsa da (örneğin ABD’de FDIC veya Birleşik Krallık’ta FSCS ), likidite ve risk farkı nedeniyle hala fiziksel banknotların bir seviye altındadır.

Hiyerarşinin daha aşağısında diğer mevduat türleri yer almaktadır. Örneğin, bir aracı kurum hesabında tutulan para daha düşük kalitededir, çünkü aracı kurum genellikle bankalarda da para tutar ve müşteri ile mevduatlarına fiziksel erişim arasına daha fazla katman ekler. Hiyerarşide aşağı doğru indikçe, daha fazla aracı devreye girerek paranın kalitesini (likidite ve kredi riski) etkiler. Bununla birlikte, bazıları fiziksel banknotları en güvenli para biçimi olarak görebilir.

Hiyerarşi genişler ve daralır. Genişleme modunda (örneğin, ekonomi iyi gittiğinde), kredi marjinal borçlular için bile kullanılabilir hale gelir ve riskli kredinin kalitesi daha yüksek olarak algılanır. Daralma modunda ise sadece en iyi borçlular (daha az riskli) krediye erişebilir.

İnsanlar neden sadece fiziksel banknot tutmuyor?

Bazılarının yastık altında banknot tutmak yerine banka mevduatını tercih etmesinin birkaç nedeni vardır:

• Eklenti Hizmetler: Bankalar, tasarruf faizi, kredi ve banka kartları, döviz çevirme ve menkul kıymet değişim hizmetleri gibi fiziksel nakit ile erişilmesi zor olan diğer hizmetleri de sunmaktadır.

• Kolaylık: Günümüzdeki birçok ekonomik faaliyet yüz yüze yerine çevrimiçi ve elektronik yollarla yürütülmektedir.

• Maliyet ve Güvenlik: Büyük miktarlarda fiziksel nakdin transferi ve depolanması maliyetli ve risklidir.

Yukarıdaki nedenlerin bir kombinasyonu, bazılarının neden paralarını fiziksel nakit yerine banka mevduatı olarak tutmayı tercih ettiklerini açıklayabilir.

Paranın Özü Hakkında Daha Fazla Bilgi

Makroekonominin temelleri hakkında daha fazla bilgi edinmek için Paranın Tarihi ve alternatif bir finansal sistem olarak merkezi olmayan finans hakkındaki makalelerimize göz atın.

Durum Tespiti ve Kendi Araştırmanızı Yapın

Bu makalede listelenen tüm örnekler yalnızca bilgilendirme amaçlıdır. Bu tür bilgileri veya diğer materyalleri yasal, vergi, yatırım, finansal veya diğer tavsiyeler olarak yorumlamamalısınız. Burada yer alan hiçbir şey, Crypto.com tarafından herhangi bir madeni para, jeton veya diğer kripto varlıklarına yatırım yapmak, satın almak veya satmak için bir talep, öneri, onay veya teklif teşkil etmez. Kripto varlıkların alım satımından elde edilen getiriler, bulunduğunuz ülkede sermaye kazancı vergisi de dahil olmak üzere vergiye tabi olabilir.

Geçmiş performans, gelecekteki performansın garantisi veya öngörücüsü değildir. Kripto varlıkların değeri artabilir veya azalabilir ve satın alma fiyatınızın tamamını veya önemli bir miktarını kaybedebilirsiniz. Bir kripto varlığı değerlendirirken, mümkün olan en iyi kararı vermek için araştırma ve durum tespiti yapmanız çok önemlidir, çünkü herhangi bir satın alma işlemi tamamen sizin sorumluluğunuzda olacaktır.